ابزار هدایت به بالای صفحه

گزارش \"ورزش سه\"، حذف چلسی مقابل پاریس سنت ژرمن در خانه، شکست 3-1

آرسنال مقابل موناکو در امیریتس و عدم موفقیت در صعود آن‌ها باوجود بازگشت

به بازی در موناکو و شکست منچسترسیتی مقابل بارسلونا در هر دو دیدار

رفت‌وبرگشت، باعث شد تا تمامی نماینده های انگلیس از چمپیونزلیگ حذف شوند و

لیگ برتر، نماینده‌ای در بین 8 تیم برتر اروپا نداشته باشد ولی این اولین

بار نیست که چنین اتفاقی افتاده است. برای بررسی ناکامی‌های انگلیس در این

مرحله، نیاز نیست که به خیلی عقب‌تر بازگردیم. همین‌طور برای بررسی

موفقیت‌های آنها نیز نیازی نیست به گذشته دور بازگردیم.

در بین سال‌های 2007 تا 2009، انگلیسی ها یازده نماینده بین هشت تیم برتر

اروپا داشته اند که آماری بسیار خوب برایشان محسوب می‌شود. در واقع، 11 تیم

از 24 تیم حاضر در مرحله یک‌چهارم، انگلیسی بوده‌اند.در فصل 07-2006،

چلسی، لیورپول و منچستریونایتد همگی به نیمه‌نهایی صعود کردند که درست یک

سال بعد، دقیقا چنین چیزی تکرار شد ،فصلی که درنهایت، در فینالی تمام

انگلیسی، منچستریونایتد در پنالتی‌ها چلسی را شکست داد.

با وجود اینکه یونایتد سال 2011 نایب قهرمان شد و چلسی سال 2012 قهرمان

چمپیونزلیگ و همچنین در سال 2014 در نیمه نهایی حضور داشت، ولی به نظر دوره

ی تسلط انگلیسی ها بر اروپا به پایان رسیده و آنها در تکرار سه سال طلایی

خود ناموفق بوده اند.

به نظر، چنین چیزی به اسپانیا منتقل شده، جایی که در مرحله یک چهارم، رئال،

بارسا و اتلتیکو حضور دارند و اگر قرعه آنها را مقابل یکدیگر قرار ندهد،

انتظار می‌رود که در جمع چهار تیم برتر باشند. بنابراین، با وجود اینکه لیگ

برتر بیش ازهمه ی دوران خود از لحاظ مالی قدرتمند است و با حق پخش

تلویزیونی 5.1 میلیارد پوندی که این فصل امضا شد، به نظر پول، تضمین موفقیت

آنها در اروپا نیست.

با وجود تزریق چنین حجم پولی، چلسی سال گذشته تنها نماینده آنها در نیمه

نهایی بود و یونایتد در یک چهارم حذف شد، سیتی و آرسنال نیز در مرحله یک

هشتم از رقابت‌ها کنار رفتند. فصل 13-2012 اوضاع برای انگلیسی ها بدتر هم

بود. یونایتد و آرسنال در مرحله یک شانزدهم کنار رفتند و سیتی و چلسی

نتوانستند از گروه خود صعود کنند.

دلیل مشخصی برای عدم موفقیت انگلیسی ها در اروپا مطرح نشده ولی شاید بتوان

از عدم وجود تعطیلات زمستانی به عنوان دلیل اصلی چنین اتفاقاتی نام برد. سر

الکس فرگوسن، آرسن ونگر و ژوزه مورینیو، همیشه از حامیان موضوع تعطیلات

زمستانی بوده اند و به نظر شواهد و مدارک برای به حق بودن ادعای آنها، هر

فصل بیشتر می‌شود.

در حذف چلسی از لیگ قهرمانان، مسلما این موضوع نقش مهمی ایفا کرده است. در

حالی که پاریس سنت ژرمن بین تاریخ 21 دسامبر تا 4 ژانویه، در تعطیلات بود و

حتی یک بازی انجام نداد، چلسی به مصاف استوک سیتی، وست‌هام، ساوتهمپتون،

تاتنهام و واتفورد رفت. و در حالی که موناکو در همین بازه، در استراحت بود،

آرسنال به مصاف لیورپول، وست هام، ساوتهمپتون و هال سیتی رفت. برای هر دو

باشگاه لندنی، در 6 هفته ی باقی مانده تا دیدارهایشان در اروپا، بازی ها

در لیگ برتر فشرده شد و همین موضوع، خستگی دو چندانی در این تیم‌ها ایجاد

کرد.

پس از بازگشت از تعطیلات زمستانی، بارسا 8-1 هوئسکا را شکست داد، 5-0

کوردوبا را برد، سپس مقابل سوسیداد در دیداری عجیب شکست خورد ولی پس از آن،

الچه را 5-0، 4-0 و 6-0 شکست داد و همچنین مقابل لاکرونیا به برتری 4-0

رسید.

شکی نیست که برنامه ی بازی‌های بارسلونا، برای یک تیم فوتبال، بهتر و مناسب

تر از سیتی بود و به همین دلیل بود که سطح انرژی و سرحال بودن بازیکنان

بارسا در ورزشگاه اتحاد، به مراتب بیشتر از سیتیزن ها بود.